Maar nee bij mij is het echt uit de hand aan het lopen. Ik werk immers in een kledingwinkel dus ik ben elke dag met kleding bezig bovendien ga ik in mijn pauzes alle andere winkels af.
Ik geef denk ik 85% van mijn salaris uit aan kleding, schoenen en tassen. Mijn kledingkast puilt uit. Ik heb zeker weten een heleboel kleding wat ik nog nooit aan heb gehad met kaartjes er nog aan. Oftewel: ik kan er niet meer onderuit. Het wordt afkicken!
Ik heb het vandaag bedacht op mijn werk en ik wil het denk ik serieus door gaan zetten. Maar mag ik dan helemaal niks meer kopen? Ja wel hoor ik krijg van m'n ouders nog steeds heel lief wat extra kleedgeld. €50 euro om precies te zijn. En zo heet het niet voor niks dus ik dat mag ik nog steeds uitgeven aan kleding (het moet niet meteen te heftig afkicken worden voor me, ik bouw het rustig op). Verder mag ik als mama besluit iets leuks voor me kopen dat heus wel accepteren. Maar voor de rest ga ik streng zijn. En dat betekent: 3 maanden geen cent van m'n salaris uitgeven aan kleding. Leuk bijkomend voordeel: dit kan ik dan meteen mooi opsparen voor m'n vakantie in November.
Maar hoe ga ik het redden? Nou deze maand wordt zeker wel even moeilijk, maar ach zoveel salaris heb ik ook weer niet over (shame on me) dus hoe moeilijk kan het worden? Volgende maand wordt al helemaal makkelijk want dan ga ik drie en een halve week op vakantie dus geef ik ook amper geld uit aan kleding. Aangezien ik bijna nooit kleding koop op vakantie. Die maand daarna wordt vervolgens wel weer lastig want ik heb natuurlijk bijna een maand lang de winkels gemist dus dat gaat niet meevallen.
Toch ben ik er echt van overtuigd dat ik dit door wil zetten en het echt wil doen. Het gaat me niet eens zo zeer om het geld, ik red mijn maand altijd netjes verder. Maar het gaat me vooral om het feit dat ik eigenlijk altijd gedachteloos blijf shoppen totdat ik opeens wel heel veel heb uitgegeven. Ik hoop echt dat het me gaat lukken.
With love, Irene
Geen opmerkingen:
Een reactie posten